Bonito en week 3
Door: Jolein Smit
Blijf op de hoogte en volg Jolein
27 September 2013 | Brazilië, Lavras
Zondag om 3:30 ‘s ochtends werd ik opgehaald voor de reis naar Bonito (Mooi), een klein stadje in het zuiden van Brazilië (in de staat Mato Grosso do Sul). Voor de derde keer weer een lange reis voor de boeg, want ook nu moesten we weer met de bus, het vliegtuig en vervolgens nog een bus. De busreis was koud, we konden zelf onze ramen open of dicht doen maar echt goed geïsoleerd waren ze niet en de nachten in onze staat, en in de staat São Paolo, kunnen nogal fris zijn. Ik was dan ook blij toen de zon rond 5:30 opkwam. We gingen naar hetzelfde vliegveld als waar ik vanuit Nederland geland was, dit keer gelukkig wel met een rechtstreekse bus!
De vlucht duurde denk ik iets van twee uur, ik heb alleen maar in mijn boek gelezen en gelukkig ging de tijd daarom snel voorbij. Toen we uitstapte in Campu Grande (Groot Veld) was het ontzettend warm, waarschijnlijk rond de 30 graden of meer. Lekker tropisch dus! Vanaf hier ging ik samen met Juracy (een Braziliaan die ik al ken vanuit Nederland omdat hij daar een jaar gewerkt heeft) naar Bonito, de rest van de groep had namelijk los (en duurder) geboekt dan wij en hadden een andere transfer. Ook sliepen zij in een hotel terwijl wij in een hostel sliepen.
Twintig minuten na aankomst ging onze bus al. Onze bagage werd in een karretje dat achter de bus hing gedaan, de bus was namelijk vrij klein. Deze reis duurde nog eens 4 uur. Het landschap was niet heel bijzonder, veel velden met soja en suikerriet, in de verte zag je heuvels. Wel had ik tijdens de busrit al een paar ara’s (rode en blauwe, de blauwe heb ik daarna niet meer gezien), toekans en een ema (soort struisvogel) gezien. Eenmaal aangekomen in ons hostel heb ik eerst gedoucht, vervolgens me omgekleed, want in de avond gingen we nog naar het openingsfeest van het congres Siconbiol (speciaal voor biologische bestrijding).
Na gezocht te hebben naar de gratis bussen naar het congres hebben we maar een taxi genomen omdat we anders bang waren het eten en het feest te missen. Het was al bijna 9 uur en het zou maar tot 11 uur duren. Het congres werd gehouden in een congrescentrum aan de rand van de stad. Een naar mijn idee vrij nieuw gebouw dat bestond uit een groot gebouw vooraan, waar de posters werden opgehangen en waar het feest was, en kleinere gebouwen achteraan die met het grote gebouw verbonden waren door een doorlopend dak. Beter kan ik het niet uitleggen denk ik. In de kleinere gebouwen waren de zalen voor de lezingen. Toen we aankwamen was het vrij leeg omdat de meeste mensen nog bij de opening waren, zo laat waren we dus niet! Overal stonden tafels met eten en snacks, en er was een zangeres die vrij ouderwetse Braziliaanse en enkele Spaanse liedjes zong.
De tweede dag zijn we wezen ontbijten in ons hostel en vervolgens weer naar het congres gegaan. Ik heb 4 lezingen bezocht waarvan en 2 in het Engels waren, 1 met Engelse Powerpoint slides en een compleet in het Portugees was. Van de laatste twee begreep ik niet veel, Portugees verstaan blijft toch lastig, en helemaal als het wetenschappelijk Portugees is. In de middag wilde we naar een van de rivieren toe maar omdat we iets te lang souvenirs hebben bekeken waren we nogal laat gezien alles hier vroeg dicht gaat (omdat het vroeg donker is). Wel hebben we meteen maar activiteiten voor de volgende dagen gepland: snorkelen in Rio da Prata (Rio betekend rivier), de ara’s bezoeken, fietsen huren om naar Rio Formosa te gaan en wandelen bij watervallen de laatste dag. In de nacht begon het flink af te koelen wat gevolgd werd door regen en een onweersbui. Het weer de volgende dag beloofde helaas niet heel goed te zijn!
Om 7:30 vertrokken we met tezamen met twee andere Nederlandse meiden die toevallig in mijn kamer sliepen, drie Duitsers met een kater die niet goed over de tijd geïnformeerd waren en twee Brazilianen naar Rio da Prata. Jammer genoeg was het hostel niet heel duidelijk geweest tegen de Duitsers, maar ook niet tegen de rest van de groep. Het bleek namelijk dat het snorkelen pas om 12:30 begon, terwijl we al om 8:30 aankwamen. Wij hadden mazzel omdat we het bezoeken van de ara’s tegelijk hadden gepland wat in de tussentijd viel. De Brazilianen gingen in die tijd duiken maar de rest moest 4 uur wachten (en de Duitsers moesten dit doen zonder warme kleren en zonder ontbijt). Het was deze dag onverwachts koud (iets van 14 graden), gelukkig had ik mijn 1A trui meegenomen, meer warme kleren had ik niet. Met z’n tweeën (ik en Juracy) en een gids gingen we naar de ara’s. Deze nestelen in een soort enorme kuil. Hier was vroeger zandgrond geweest wat naar beneden is gezakt, een opening in welke voorheen gevuld was met water. We hadden mazzel want de ara’s kwamen ontzettend dichtbij het uitzichtpunt zitten (2m afstand). Hierdoor heb ik lekker veel foto’s van ze gemaakt! Het is leuk te zien hoe ze allemaal in paartjes vliegen. De gids vertelde helaas het merendeel in Portugees want zijn Engels was ook niet heel goed. Wel vertelde hij dat de bomen die er stonden een hele dikke bast hadden speciaal tegen bosbranden. Bosbranden waren in dat gebied normaal en als je met je vinger over de bast wreef kreeg je bij sommige houtskool op je vinger van vorige branden.
Na de tocht gingen we terug naar de snorkelplek en sloten we ons aan bij de rest van de wachtende. Het bleek dat we geen lunch mochten nemen voor het snorkelen, wat inhield dat we pas om 16:00 mochten eten. Weer een tegenslag dus. Om 12:30 gingen we eindelijk op pad. Eerst kregen we wetsuits aan (gelukkig!), onze droge kleren werden naar het eindpunt gebracht. We gingen met een soort safari-auto naar het startpunt, waar we nog 20 min door het bos moesten lopen om de rivier te bereiken. Het bos doet voor mij best jungle-achtig aan, hoewel het geen regenwoud is. We hebben een agouti gezien maar verder geen andere dieren. Eerst gingen we oefenen in een speciaal oefen gebied waar geen planten groeide. Je mocht verderop de grond niet aanraken vanwege de visseneitjes etc. Ze hebben hier alles gebaseerd op eco-tourisme. Het oefenen ging goed en vervolgens gingen we achter elkaar met de stroming mee de rivier op. Wat je zag was allemaal erg mooi, ontzettend veel vissen. De kleine vissen vonden het leuk om dode cellen te eten wat ze bij mij vooral bij mijn lippen probeerde wat ik wat minder leuk vond (voelde alsof ze beten). Het water was 25C en ontzettend helder waardoor je ver kon kijken. Verderop werd het echter kouder waardoor ik begon te rillen. Het was wel ontzettend gaaf om te doen! Iedereen was blij toen we klaar waren want de meesten waren toch behoorlijk afgekoeld en hadden honger. Het eten was gelukkig goed en veel! Eenmaal thuis hebben we niet gedoucht want de douche was koud (bleek later dat je dit bovenaan de douchekop kon instellen maar dat wisten wij Nederlanders niet) en hebben we allemaal in onze kleren geslapen omdat we zo koud waren. Toch was het het zeker waard!
Gelukkig klaarde het de volgende dag weer op en scheen het zonnetje weer volop. Deze dag gingen we weer niet naar het congres maar gingen we fietsen huren om naar Rio da Formosa te fietsen. Deze rivier lag 7km van ons hostel vandaan. Hoewel het heuvelachtig is in dit gebied viel het met stijgen en dalen erg mee en was het fietsen prima te doen. Deze rivier had ook weer veel vissen en naast de rivier lag een groot grasveld om te chillen. Dit hebben we dan ook (in de schaduw) gedaan. Ook hebben we hier geluncht, ik had de soort vis die in de rivier rondzwom, Juracy had krokodil. Dit hebben we uitgewisseld dus ik heb ook krokodil gegeten. ’S Avonds zijn we wel naar het congres geweest voor een uurtje posterpresentatie, dit ging zo snel voorbij dat ik niet eens alle posters van de mensen van onze universiteit heb gezien.
De laatste dag van ons verblijf in Bonito gingen we naar Estância Mimosa. Ik was ziek in de ochtend maar voelde me gelukkig goed genoeg om toch mee te gaan. We gingen weer eerst met een safari-auto naar het startpunt vanwaar we te voet langs verschillende watervallen liepen. Bij sommige hebben we ook gezwommen! Ook zijn we bij een waterval in de grot eronder geweest wat ook gaaf was. Aan het einde was er een springplank van.. ik denk iets van 4 of 5m hoog waarvan ik, na wat getwijfeld te hebben, ben afgesprongen. Ik heb hoogtevrees dus dit was best een overwinning. Lang niet iedereen durfde namelijk. Hierna ook geluncht bij de activiteit wat nog beter was dan bij het snorkelen (warm gehouden op echt vuur i.p.v. namaak).
Vrijdag moesten we helaas weer terug naar Lavras omdat maandag het echte werk zou beginnen. Dit duurde weer ontzettend lang (16) en ondanks dat ik weer ziek was ging de reis wel goed. In het weekend heb ik wat uitgerust en ben ik nog naar de markt geweest (waar ze hele lekkere versgeperste suikerrietsap hebben) en ook al naar de universiteit voor de pilots van mijn experiment. Deze week ben ik daarvoor elke middag erheen geweest. In de ochtend heb ik nog niets te doen, hopelijk kan ik nog wat inplannen want thuisblijven is een beetje saai. Zeker nu het internet het niet doet (deed, is gefixd). Mijn experiment loopt in de weekenden door maar die ochtenden wil ik natuurlijk wel vrij!
Dit was het dan, weer een lang verslag (sorry!), maar hopelijk wel leuk om te lezen
Abracos, Jolein
Nog meer weetjes:
- Ik ga misschien verhuizen omdat ik mogelijk allergisch ben/aan het worden ben voor mijn kamer hier, die op een onderverdieping is. Meerdere mensen zijn daardoor verhuist
- Ik ben naar de overkant gelopen van een slackline (met hulp)
- De muggen hier zijn niet leuk
- De 2 kakkerlakken die nu dood zijn waren dat ook niet
- Ik kan ondertussen zelf naar de uni met de bus maar ben nog wel bang de verkeerde te nemen
- Buschauffeurs in touringbussen zijn afgeschermd van de rest van de bus
- Betalen in de stadsbus is soms bij de chauffeur, maar soms ook bij iemand iets verderop in de bus, je moet dan door een mini poortje heen. Ik snap nog altijd niet hoe je dit normaal doet.
- Veel mensen zijn hier gefascineerd door mijn ogen.
- Een legging is hier wel een broek.
- Het is mogelijk Nederlandse pannenkoeken in soja-olie te bakken i.p.v. met boter.
-
27 September 2013 - 15:22
Eveline:
Woooow je reist wat af zeg! :P Wat een verhalen. Je hebt al behoorlijk wat nieuwe dingen gezien en gedaan in die paar weekjes. Echt tof! :D en, was de krokodil nog lekker? En Ara's, en snorkelen, en watervallen, en en en... zoveel! Geniet ervan Jolein, hopelijk gaat het Portugees steeds beter en voel je je minder vaak ziek :) groetjes uit Wageningen -
27 September 2013 - 19:32
Irma:
Wauw, wat geweldig leuk om allemaal te lezen! Wat een bijzondere dingen maak je mee! Hoop dat je inderdaad kan verhuizen, want allergische reacties zijn niet leuk en ziek zijn ook niet! Fijn weekend!
-
27 September 2013 - 22:01
Hanneke:
Hoi Jolein. Wat heb je veel en gave dingen gedaan! Ben trots op je en blij dat het leuk is! -
29 September 2013 - 12:51
Amber:
Nou nou Jolein, wat een supermooie 'studiereis' maak je haha ;) Leuk om alles te lezen. Geniet er nog lekker van! :) -
30 September 2013 - 12:10
Fiona:
Hoi Jolein.
Je beleeft veel en zo te lezen geniet je er volop van. Intens.
Wij hebben net een leuk wandelweekend met je ouders gehad.
Groetjes, Wil en Fiona -
01 Oktober 2013 - 19:23
Sanne:
Heee Jolein!
Klinkt allemaal echt supertof wat je aan het doen bent!
Geniet ervan.. en succes met je onderzoek/studie!
Groetjes, Sanne -
11 Oktober 2013 - 22:56
Ed Buysman:
Hoi Jolein,
Met bewondering geniet ik van je verslagen. Ik vindt je erg dapper. Wens je nog heel veel plezier en succes.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley