dag1

Eindelijk is het dan zover. Mijn reis naar Brazilië is begonnen. Woensdag waren mijn opa en oma nog langsgekomen om afscheid te nemen, die avond had ik mijn twee vriendinnen uit Ursem voorlopig voor ’t laatst gezien. Donderdag was mijn vriend, Arjen, gekomen en had ik mijn koffer (eigenlijk iets te laat) ingepakt. Samen met mijn zus en haar vriend, mijn vriend en mijn ouders zijn we nog voor ’t laatst samen wezen eten bij de Chinees in ons dorp. Daarna de laatste nacht in Nederland, en wonder boven wonder viel ik nog in slaap ook.

Vrijdag 6 september was het dan zover, de vertrekdatum. Om 10.05 uur zou ik vliegen, rechtstreeks naar São Paolo. Daarvoor moest ik alleen wel 3 uur eerder op Schiphol aanwezig zijn. De wekker ging veel te vroeg, op het moment dat ik alleen maar rare dromen produceren over vliegen maar dan naar België bijvoorbeeld. Gelukkig was dat niet echt! Mijn ouders en mijn vriend gingen mij uitzwaaien en samen reden we met de auto die kant op. Ik kon wel merken dat iedereen een beetje gespannen was, mijn moeder vond de nieuwe route alles behalve fijn (iet s met nieuwe tunnel) en ikzelf hoopte vooral dat ik alles mee had en de weg kon vinden naar het vliegtuig, de bussen etc. Gelukkig arriveerde we op tijd en was alles makkelijk te vinden.

Mijn koffer kon ik zelf inchecken, natuurlijk lukte dat eerst niet door een storing, daarna nog een keer niet, maar daarna wel (jeej het lag niet aan mij!). Toen moest ik van iedereen toch echt afscheid nemen. Ik had nooit verwacht hoe raar dat voelt. Doei zeggen, de laatste knuffels geven, en je dag gewoon omdraaien en zwaaiend weglopen terwijl je familie en vriend daar samen naar je staan te kijken. De gate vinden was makkelijk en tussendoor had ik ook nog wat geld omgewisseld voor Braziliaans geld (Real). Toen was het wachten tot de security check opende, nog wat eten halen (mijn vader had mijn ontbijt per ongeluk nog) en nog meer wachten.
De check ging goed, ik had zo’n bodyscan waarop mijn schoenen als twee blokken oranje waren. Ze fouilleerde daarom alleen mijn onderbenen en voeten. Tas was ook oké. Toen weer wachten om te boarden en dan eindlijk het vliegtuig in. Ik had verwacht dat het er van binnen heel groot uit zou zien maar dat viel mee. Ik zat naast een iemand die ik niet gesproken heb en een Chinees die voor een beurs/expositie in São Paolo moest zijn. Daarvoor was hij al 12 uur onderweg vanuit Hong Kong dus die sliep, net als de buurvrouw aan de andere kant, veel. Zelf heb ik onderweg 3 films gekeken (Epic, The Great Gatsby en Moster University) en toen ik wilde rondlopen was er steeds turbulentie en moest ik zitten. Dat kwam best vaak voor maar scheen normaal te zijn deze route. Om 16:40, Braziliaanse tijd landde we eindelijk en kon ik mijn benen weer strekken!

Omdat ik achteraan het vliegtuig zit verliet ik bijna als laatste het toestel, waarna ik heeeel lang moest wachten voor de paspoortcontrole. Mijn benen waren moe van het zitten en wilde meer liggen dan staan en mijn tas voelde zwaarder en zwaarder. Eenmaal na de check ben ik meteen mijn koffer gaan halen en heb ik mijn geld en pasjes in mijn bellybelt gedaan. Toen was het tijd de bus te vinden. Eenmaal buiten ben ik maar naar rechts wezen lopen tot ik ergens bus zag staan. Er stond niet bij dat het voor de Airport service bus was maar het was wel het goede hokje. De mensen spraken helaas geen Engels maar konden wel duidelijk maken dat ik naar platform 5 moest. Mijn bus ging over 50 minuten. Na een tijdje bleek al dat dit alleen niet klopte want het moest, zoals op het kaartje stond, platform 4 zijn. Gelukkig hielpen de niet Engelssprekende andere passagiers me daarmee (iedereen sprak me steeds maar aan).

De bus was heel lux wat echt heel fijn was. Voor mijn gevoel waren we snel op Tietê, ’s werelds ena grootste busstation met 75 platformen! Tijd om tickets te kopen. Inmiddels was het iets van 19:00. Er waren honderden ticket offices en de mijne kon ik maar niet vinden, ik wilde het net ergens vragen toen dat juist de goede bleek te zijn. Helaas, geen kaartje meer dus naar de buren. Daar was al een rij omdat iedereen doorverwezen werd. Eenmaal aan de beurt spraken ze weer geen Engels. De man zei iets met 23:30 en ‘hier’ in het Portugees. Ik dacht dat de bus om 23:30 zou gaan maar snapte het ‘hier’ niet. (Ik mag toch niet pas dan een kaartje kopen, hier?!). Maar mijn gedachte klopte wel vertelde een Engelssprekende in de rij bij de andere buren. Dat hield wel in dat ik 3.5 uur moest wachten!

Met mijn kaartje opzak was het dus eerst maar de buurt verkennen om een zitplek te scoren en mijn saldo op te laden op mijn SIMkaart. Dit lukte ook nog! Er was een winkel van de provider en ik kon in mijn beste Portugees vertellen dat ik al een kaart had en er geld op wilde. Dit was nodig om degene te smsen die mij in Lavras ophaalde. Toen water gehaald, gaan zitten en in slaap gevallen voor 1 uur. Na nog meer wachten, wc bezoeken en rondslenteren naar de bushalte gegaan (nr 73). Daar weer mensen gevraagd of mijn kaartje goed was (na het vliegveldverhaal) en het bleek toen dat ik naar nr 74 moest. Dus toen ging iedereen het navragen. De bus was prima, duurde lang (ongeveer 6 uur) en ik heb er weer wat geslapen. Om 5:00 werd het lichter en kon je contouren zien. Ik was toen ook wakker en kon niet meer slapen (in NL tenslotte al 10:00). Om 5:45 kwam ik aan en Diego (degene die mij ophaalde) was er ook snel.

Vol met nieuwe energie zijn we met de auto naar zijn huis gereden (de wegen zijn net achtbanen zo stijl!) en heb ik wat ontbeten (broodjes met worstjes en gehakt erin). De stad staat vol gekleurde huisjes en stroomkabels. Ook lopen er veel zwerfhonden. Na een tijdje zijn we naar mijn huis gereden en heb ik mijn huisgenootje ontmoet (Marianna) die maar een heel klein beetje Engels spreekt. Met zijn tweeën zijn we naar de bank gegaan en hebben we nog de militaire parade gezien voor onafhankelijkheidsdag. Het elkaar niet verstaan leverde een hoop gelach op want we kunnen het wel goed met elkaar vinden. Ook zijn we bij een vriend van haar langs geweest zodat ik was op Facebook kon zetten.

’S Middags was er hier nog een meisje die in oktober begint met rechten studeren. Zij was hier met haar ouders om haar kamer in een ander huis van dezelfde verhuurder te bekijken. Ik werd uitgenodigd om samen te lunchen en de campus te bezoeken. Zei sprak erg goed Engels omdat ze het zichzelf had aangeleerd en vertelde me dat ze het belangrijk vond om buitenlanders te helpen omdat anderen dat niet kunnen (vanwege de taal) en omdat het hier moeilijk is als buitenlander omdat je de taal eerst moet leren. De lunch was lekker, veel vlees en dingen geprobeerd in een restaurantje. Hun vonden het niet zo goed dus het zou nog beter worden. De campus hebben we met de auto bezocht en is groot! Veel kleine gebouwen op een groot terrein boven op een heuvel (hoger dan de Wageningseberg). Daarna heeft ze me thuis weer afgezet.

In de middag heb ik met een ICTstudent mijn internet geprobeerd te fixen maar ik moet upgraden naar Windows 7 of 8. Dat gaat vandaag gebeuren. Verder heb ik samen met mijn huisgenoot, haar vriend waar we die middag waren en Marianne (een vrouw die ook bij ento zit) gegeten. Avondeten hier is minder belangrijk. Ik had een broodje gezond en een chocolade croissant, net ontbijt of lunch in NL! Daarna nog met Marianna gekletst (over tv series, ze is ook fan van Vampire Diaries) en Portugees geoefend. Daarna wezen slapen.

Nu is het hier ochtend (10:12) buiten blaffen de honden van de buurvrouw (4) en kletsen mijn huisgenootjes boven. Ik heb al ontbeten omdat ik vroeg wakker was. Vandaag ga ik een backup maken van de computer en lunchen met dezelfde mensen als gister die voor mij willen koken.

-

Zo, een lang verhaal al voor een dag! Maar de reis was ook heel wat. Ik zal jullie af en toe van meer dingen op de hoogte houden! Hieronder nog wat weetjes.

Abracos (knuffel), Jolein



- Koffie wordt hier veel gedronken, thee helemaal niet
- Het is normaal met een vraag iemand te onderbreken bij de ticket offices, daardoor moest ik langer wachten
- Spullen doe je niet in je tas, maar in onhandige scheurende plastic tasjes
- Internet is traag hier dus dingen uploaden duurt lang :(